Kanunî Sultan Süleyman, en uzun süre tahtta kalan ve ordunun başında en çok sefere çıkan Osmanlı padişahıdır. Kanunî döneminde Osmanlı Devleti, üç kıtaya yayılan geniş sınırlara ulaştığı gibi dünya siyasetinde etkin bir rol oynamıştır. Aynı zamanda Kanunî, halifelik sıfatını da etkin bir şekilde kullanarak Müslümanların himayesi ve mukaddes yerlerin korunması için elinden gelen her şeyi yapmaya çalışmıştır. Bundan dolayı Kanunî, ideal bir hükümdar olarak görülmüş ve padişahlık dönemi bir altın çağ olarak kabul edilmiştir. Kanunî zamanında Türk denizcileri, Akdeniz’den Hint Okyanusu’na kadar faaliyet göstermişlerdir. Diğer yandan, Kanunî döneminde ilim ve kültür hayatının da zengin ve hareketli olduğu görülmektedir. Şeyhülislâm Ebüssuûd Efendi, Şair Bâkî ve Mimar Sinan’ın bu dönemde yaşamış olması, Kanunî devrinin önemini açık bir şekilde göstermektedir. Aynı şekilde bu dönemde kurulan Süleymaniye medreseleri, Osmanlı Devleti’nin eğitim tarihinde önemli bir aşamayı oluşturmaktadır. Bu eserde, Kanunî döneminin iç ve dış olayları, devlet teşkilatı, askerî teşkilat, ilmiye teşkilatı, ilim ve kültür hayatı, dönemin sosyal yapısı gibi konular ele alınmıştır. Ayrıca Kanunî Sultan Süleyman’ın nasıl bir kişiliğe sahip olduğu çeşitli yönlerden açıklanmıştır. Böylece Kanunî Sultan Süleyman hakkında temel kaynaklara ve araştırmalara dayanan bir eser ortaya çıkmıştır. Bu şekilde bütün Osmanlı padişahlarının ilmî biyografilerinin yazılarak Osmanlı tarihi alanında doğru bir bakış açısının oluşturulması gerekmektedir.
