‘‘Geçmiş ve gelecek en iyi anayasala-rı da yapsanız dengeyi adil ölçülerde kuramazsanız, organizasyonunda insana saygıyı getirememişseniz, ku-rumları birbirlerini kontrol edecek saygılı ve sevgili bir çalışma ortamı yaratamamışsanız, toplumun anarşiye sürüklenmesine, yeni çağdaş hastalıklar kapmasına engel olamazsınız.’’
‘‘600 yıldır büyüklük kompleksinden kurtulup ayaklarımızı, yere basamadık. Bir mucize bekliyoruz. Osmanlı İmparatorluğu’nun bize mirası olan gurur beşiğinde daha pek çok yüzyıl sallanıp duracağız, gerçekleri sevmiyoruz. Gerçeklere alışamıyoruz, kabul edemiyoruz. Kendimizi avutmak hoşumuza gidiyor.’’
‘‘İhtiyaçlarını salt gelir-tasarruf spiralinde çözebilen toplum, birdenbire, aşırı borçlanan, ihtiyaç dışı lüks tüketimi bir tutku gibi arzu eden, davranış ve düşünüşte yine salt parayı öncelikle algılayan, karşılıklı sevgi ve saygıyı bir tarafa iten bir toplum ol-muştur.’’
‘‘Eğer bir toplumun büyük kesimi; müziği iki telli sazda tatmışsa, tiyatro denilen, ikinci okulu salt Hacivat-Karagöz olarak anım-sıyorsa, fotoğraf, resim ve heykeli günah sayıp çevresine sokturmamışsa, ölüyü kutsal saymayı görmüş, mezarlıklarını ise tersine, bakımsız ve düzensiz bırakmaya alışmışsa, eğitim ve öğretimin gereksizliğine inandırılmışsa, o toplumda temel bazı çarpıklıklar var demektir. Kendi aydınını yetiştiremeyen toplumlar da kurumlaşamazlar’’.
‘‘Yurdumuzda bir kıyafet devriminin henüz oturmamış olması yarım asırdır, insanımızın çağdaşlaşamadığının ayrı bir örneğidir. Medeni Kanun’a rağmen imam nikahlarının ortadan kalkmayışı ve diğer hukuki direnmeler hep çağdaş aşamaya gelemeyişi nedeniyle tutuculuğunu korumasıdır’’.
“Cehaletimi bir sözcükle belirtmişim: Biz adam olamayız!’’
