Antoninus, ilk kitabında öğretmenlerine minnettar olduğunu hatırlatarak, Junius Rusticus ile görüşmelerden ve Epictetus’un derslerinden yeterince haberdar olduğunu söyler. Aslında Epictetus ve Antoninus’un doktrinleri aynıdır ve Epictetus, Antoninus için felsefi dilin ve görüşlerinin sunumunun en iyi otoritesidir. Ancak, iki filozofun yöntemi tamamen farklıdır. Epictetus, kendini dinleyicilere sürekli bir konuşma ve samimi, basit bir tarzda sunarken; Antoninus düşüncelerini yalnızca kendi kullanımı için, kısa ve bağlantısız paragraflar halinde yazdı ve bu paragraflar sık sık anlaşılması zor. Stoacılar, felsefeyi üç bölüme ayırırlar: Fizik (φυσικ?), Etik (?θικ?) ve Mantık (λογικ?). Bu ayrımın Zenon tarafından, Stoacı okulun kurucusu ve Chrysippus tarafından yapıldığı bize Diogenes tarafından aktarılır; ancak bu filozoflar üç bölümü şu sırayla yerleştirirler: Mantık, Fizik, Etik. Plato tarafından kabul edilen Zenon’un bu ayrımının öncesine dair bilgiler olmasına rağmen, Cicero’nun belirttiği gibi, Mantık terimi bizim dar anlamda kullandığımız Mantık terimiyle eşanlamlı değildir. Cleanthes, bir Stoacı olarak, üç bölümü altıya ayırdı ve bunları Mantık’ta birleştirdi: Diyalektik ve Retorik; Etik ve Politika; Fizik ve Teoloji. Bu ayrım sadece erken dönem Stoacı Fizik veya Diyalektik’in aynı yerde olmadığını gösterir; çünkü Plato’da olduğu gibi, yalnızca bir araç olarak kabul edilir ve her şeyin varlığına dair izlenimlerimizin doğası üzerine düşünce sürecinde kullanılır.
