Keşke Yüzüme Baksanız

“Kendimi lavaboya soksam, suyu da buz gibi ac¸sam, bir elimle s¸ampuanı do¨ku¨p digˆer elimle sac¸larımı oks¸asam. Kendime yetsem ya ben. Agˆladıkc¸a go¨zlerimin rengi ortaya c¸ıksa. S¸ampuanların arasından yeniden agˆlasam pazarlar gene eski pazar olur mu acaba? Kokular pes¸imi bırakır mı?.. S¸imdi ben bu pazarları yeniden yas¸ayamayacagˆımı, kac¸ zamandır kahvaltıdan tiksindigˆimi, tavaları masa o¨rtu¨su¨ne yapıs¸tırdıgˆımı mı anlatayım bu insanlara?..”

Tatlı sersemler, as¸kzedeler, bir tu¨rlu¨ olduramayan beceriksizler, mutfagˆa giren karıncaları suyla bogˆup o¨ldu¨renler, zamana ayak uyduramayanlar, acı c¸eken erkek enkazından bildirenler...

Terk edilmenin acısına ilac¸ olur mu s¸arkılar? Televizyon da olmasa ne yapar bu yalnızlar? Sahi gu¨nlerden hangi dizi bugu¨n?

Halil Yo¨ru¨kogˆlu, kurmaca ile gerc¸ek hayat arasında gu¨c¸lu¨ bir ko¨pru¨ kuruyor. Anlattıklarıyla bizi kendi yas¸anmıs¸lıklarımıza go¨tu¨ru¨yor.

Kes¸ke Yu¨zu¨me Baksanız, hayatın ic¸inden usulca c¸ekilmis¸ fotogˆraf kareleri gibi o¨yku¨lerin kitabı.