Biz gerçekleştiremediğimiz hayallerimizden dolayı hayatı suçlayıp dururken, o sıkıca tutunmuş bırakmıyordu yakasını, çünkü âşıktı...
Hem de öyle böyle değil... Doludizgin tutkundu hayata. Yaşamaktan güzel şey mi var, tıpkı Nâzım Hikmet’in de dediği gibi, bir ağaç gibi tek ve hür ve bir orman gibi kardeşçesine...
Ama kader bu ya hayat onu kanserle sınamaya kalktı. Üstelik parasızlık da diz boyu. İki bavulu, bir kedisi ve annesi dışında tek serveti cep telefonuydu.
Dördüncü evre kanser hastası olmasına rağmen, Instagram’ında paylaştığı hayat dolu fotoğraflarla, kırmızı rujuyla, ele avuca sığmaz haliyle ve içten gülüşüyle sosyal medyada fenomen olmuştu. Binlerce takipçisi vardı. Yataktan kalkamaz hale gelinceye dek her sabah uyandığında kırmızı rujunu sürüp selamladı aynadaki yaşam sevincini. Hayat ondan günbegün uzaklaşırken o hayata ne küstü ne de peşini bıraktı. Binlerce kişilik bir ailesi vardı sosyal medyada. Kanserine çare olamadılar ama parasızlık yüzünden tedavinin yarım kalmasına da izin vermediler. Gittiği her şehirde ona bir hastane ve doktor buldular.
Bugün artık Kırmızı Rujlu Kız yok. Ama giderken bir günlük bıraktı annesine... 21 yaşındaki genç bir kızın kansere ve parasızlığa rağmen kazandığı hayat savaşını anlattığı bir günlük. Evet! Şu an elinizde tuttuğunuz kitap, Kırmızı Rujlu Kız’ın özel alanı...
Kırmızı Rujlu Kız bugün hayatta değil ama onun yaşam savaşını kaybettiğini kimse söyleyemez. O bu savaşı kazandı. 21 yıllık ömrüne hakkını verdiği bir hayat sığdırdı.
Ayşe Arman
