Abıgaıl’ın Ailesi Dünyanın Sonunun Geldiğine İnanıyordu. Ama Gelmedi… Gelmeyecekti.
Abigail’ın ailesi dünyanın sonunun geldiğine inanıyordu. Tabii ki öyle bir şey olmadı. Ama yine de her şeylerini kaybettiler. Artık San Francisco sokaklarında, evlerinden binlerce kilometre uzakta, karavanlarında yaşıyorlardı. Yemeklerini kilisenin aşevinde yiyor, umumi tuvaletlerde yıkanıyorlardı. Polisler camlarına dayandığındaysa karavanı başka bir otoparka çekiyorlardı. Abigail’ın ikiz kardeşi Aaron ise her gece öfkeyle dışarı çıkıp bilinmeze gidiyordu.
Artık normal hayat onlar için bundan ibaretti.
Abigail, her şey kötü gitse de gidişatı değiştirebileceğine inanıyordu. Annesi ile babası hata üstüne hata yapsalar da ailesinin paramparça olmasını engelleyebilirdi. Herkesi kurtarabilirdi…
Yoksa sadece kendini kurtarma zamanı mı gelmişti?
Bryan Bliss’in ilk romanı Kıyamet Koparken Park Etmek Yasaktır her şeyi kaybettiğimizde yapabileceklerimize ve sevdiklerimiz için neleri göze alabileceğimize dair bir ders niteliğinde.
“Bliss, ilk romanında aile, fedakârlık ve inancın gücünü ustalıkla keşfediyor.”
Horn Book Magazine
“Ailesinin yarı yolda bıraktığı genç bir kızın gerçekleri anladığı ve özgüven sorunlarının üstesinden geldiği kurtuluş yolculuğu beni derinden etkiledi. Bryan Bliss’in sonraki kitaplarını sabırsızlıkla bekliyorum.”
Sara Zarr
“Bu iyi niyetli hikâye, sevimli cümleleriyle birçok genç okura kendini keşfetmesinde ilham verecek.”
Kirkus Reviews
“Bliss’in gençlerle geçirdiği zaman hikâyesine de yansıyor çünkü karakterleri sıradan gençler değil, kendilerine özgü sorunlarla başa çıkan gerçek insanlar.”
Minneapolis Star Tribune
“Abigail inancını, ailesinin akıl sağlığını ve kardeşiyle arasındaki bağı sorgularken, Bliss’in hikâyesi onun içindeki karmaşaya odaklanıyor.”
Publishers Weekly
