Bu araştırmada, Türk eğitim tarihinin önemli bir projesi olarak yerini alan köy enstitülerinde sanat eğitimine, özellikle görsel sanatlar eğitimine verilen önem ve ayrıcalıkların neler olduğu araştırılarak, bu eğitim sürecinde ve sonucunda ortaya çıkan bulgular, günümüz görsel sanatlar eğitimi açısından değerlendirilmiştir.
Araştırma; yazılı kaynaklara, bilimsel yapıtlara ve uzman düşüncelerine dayandırıldığı için kuramsal betimlemeye dayalı nitel araştırmadır. Yapılan nitel araştırmada “Görüşme ve Doküman İnceleme” teknikleri kullanılmıştır. Görüşmede, Ankara’da oturan köy enstitülerinden mezun ya da enstitülerde çalışmış eğitimcilerden örneklem alınmış ve görüşmelerde açık uçlu sorulardan oluşan “Görüşme Formu” uygulanmıştır. Doküman incelemesinden elde edilen ve görüşmeler sonucunda toplanan bilgiler betimsel analiz yöntemi ile çözümlenmiştir.
Köy enstitüleri, köylüyü bilgilendirmek ve köylüye cumhuriyet aydınlanmasını ulaştıracak eğitimcileri yetiştirmek amacıyla kurulmuş kurumlardır. Üretime dönük, katılımcı, demokratik, öğrenci odaklı, dayanışmayı yücelten ve sanatla zenginleştirilmiş bir eğitim anlayışı benimsenmiştir. Sanat eğitimi; hem eğitimin hem de hayatın bir parçası olarak algılanmış ve bu bütünlüklü eğitim sistemi içerisinde güzel sanatlar eğitimi özel bir önem kazanmıştır. İş eğitimi temellerine oturtulmuş ilk güzel sanatlar okulu olan Bauhaus, Tonguç’un sanat eğitimine bakışını etkilemiş ve köy enstitülerindeki temel düşünce sistemine yansımıştır.
