belgeler üzerinden yapılmıştır.
Tarih; laboratuvar imkânı olmayan ve geçmişte olmuş ya da tesirleri günümüze var olan olay ve olgudaki hakikate ulaşmaktır. Yazılı, sözlü ve arkeolojik kaynakları tarama, zamana, mekâna ve konuya göre kaynakları tasnif, tahlil, tenkit ve terkip; bütün bunlar başlıca tarih okumanın beş yöntemidir. 17.yy’dan sonra emperyalizmin rehberliğinde ortaya konan tarih okuma yöntemleri akreditasyonu ortaya çıkardı. Böylece tarihi müktesebat ve bilgiler akreditasyona (resmi kabûle) tâbi tutuldu. Akredite edilemeyenlerden kimisine mitoloji denildi. Kimisine de hurafe damgası vuruldu.
Tarih okuması, özellikle de mitoloji okuması yapmadan evvel kâinata, insana ve canlılar dünyasına dair olay ve olgu kronolojisini bir de kur’andan okumak gerekir.
Kur’an’ın olay ve olgu kronolojisi zaman ve mekân boyutundan daha değerlidir. Onun değerini insanoğlu ulaştığı yazılı, sözlü, arkeolojik kazı ile daha iyi idrak edecektir.
17. ve 19. asırdan beri akredite edilen bu yöntem ile kültür ve medeniyet adına bugünkü tarih okuması insanlığa servis edilmektedir.
Bilim patentli bu bilgi karşısında kendilerini akredite edemeyen kültürler özellikle de dini müktesebatlar kökten hurafe olarak ilan edilmiştir.
Küresel Ziyaret Hac çalışması böyle bir tarih prangasına ve bilimin kibrine rağmen yapılmış bir çalışmadır.
Bu çalışmayı haklı kılan sebeplerin başında: ahlaki davranışların rehabilite edilmesi, sosyoekonomik açıdan sömürüye karşı doğrrunun yanında hanifce düzgün bir dik duruş gösterilmesi, hesap günü için kirlerinden arınmanın umulması ve asıl haccı taçlandıranın fıtratı koruyucu vicdani gücün-kalpte yuvalanan takvanın ortaya çıkması ve bu davranışın kişiye ait geçmişi silmesi ve kişi için yeni bir sayfanın açılması yer alır
