Kuvvetler Ayrılığı İlkesi Bağlamında Yasama, Yürütme ve Yargı Organları Arasındaki Modern İlişkiler

Çalışmanın konusunu kuvvetler ayrılığı ilkesi bağlamında modern anayasal düzenlerde yasama, yürütme ve yargı organları arasındaki ilişkiler oluşturmaktadır. Bu kapsamda bu ilkeye dayanan modern anayasal düzenlerdeki denetleme ve denge mekanizmaları ile işbirliği ve koordinasyon araçları fonksiyonel, kurumsal ve şahsi kuvvetler ayrılığı ilkeleri bağlamında incelenmektedir. Kitapta, temel hak ve özgürlüklerin güvence altında olduğu anayasal bir devlet için hayati öneme sahip olan kuvvetler ayrılığı ilkesinin anlamının ve modern dünyadaki uygulamalarının ne şekilde olduğu ortaya konulmaktadır.

Kuvvetler ayrılığı ilkesi, zaman içerisinde hem teorik hem de pratik düzlemde birtakım modifikasyonlara maruz kalmış ve evrime uğramıştır. Yine her anayasal devlet, anayasal belgelerinde kendi kuvvetler ayrılığı uygulamasına yer vermiştir. Bu ilkenin mutlak ve tek bir formülasyonu bulunmamaktadır.

Kuvvetler ayrılığı ilkesinin amacı, anayasal/sınırlı devletin ve dengeli yönetimin sağlanmasıdır. Çalışmada esas olarak, "Modern dünyada kuvvetler ayrılığı ilkesini referans alan anayasalar yasama, yürütme ve yargı organları arasındaki ilişkileri ne şekilde düzenlemekte ve anayasal/sınırlı devlet ile dengeli yönetimi ne şekilde sağlamaktadır?" sorusuna yoğunlaşılmakta, bu soruya yanıt aranmakta ve bu hususta birtakım değerlendirmelere ve önerilere yer verilmektedir.

Eserde, Amerikan, İngiliz, Alman, Fransız, Hollanda ve Türk anayasal düzenlerindeki yasama, yürütme ve yargı organları arasındaki ilişkiler, kuvvetler ayrılığı ilkesi bağlamında incelenmektedir. Bu şekilde kuvvetler ayrılığı ilkesinin anlamının, öneminin, modern dünyadaki uygulamalarının daha iyi anlaşılmasının sağlanması hedeflenmektedir.