Yaratıldı!
Tanrısallığı ve tüm potansiyelini denemek istedi.
Bilgeliği seçti, içinde birçok seslenişle, cennetini bırakarak yola çıktı.
Bir olacağı Aşk’ı ararken, var olan her şeyi denedi. Bedel bile ödemeye hazırdı.
Karanlıkla Bir’leşti, gücü, hazzı, reddedilişi, acıyı en derinine kadar yaşadı.
İkisi Bir’likteyken Pandora’nın kutusu açıldı, deneyim adına tüm zıtlıklar yayıldı yere ve göğe. Koparttığı kanatlarına rağmen meleklere saygısı sonsuzdu.
Dokunmadı etrafı meleklerle çevrilmişlere.
Kendi gibi ayrıksı ve cesaretli olanlarla buluştu, annelik yaptı. Karanlığın içinden doğanları sevdi, ayırmadı. Ne de olsa hepsiyle bir bağı vardı.
Karanlık ve ışık, bir savaş oldu içinde ama cesaretle, kimi zaman edepsizleşerek ilerlemeye devam etti.
İçindeki ışık öyle güçlüydü ki karanlığını aydınlattı, karanlığı öyle kuvvetliydi ki ışığı yuttu, o zaman ilk Olan’ı hatırladı. Bütün ve Bir olanı, karanlık ve aydınlığın ötesini.
Bu hatırlayış, yolculuğuna bir mana verdi ve yolu İlahi Aşk’ı bulmak adına yeniden yapılandı. Bunun içinse sivrilttiği dişlerini törpülemeli, saçlarındaki yılanlara söz geçirmeli, dengeye gelmeli, gerektiğinde teslim olabilmeliydi.
En önemlisi ise onu Lilith yapan tüm acılarından vazgeçebilmeliydi; kayıplarından, yas tuttuklarından, çiziklerinden… Büyümekti bu!
Şimdi o yolda tuttu Adam’ın elinden, durdu, bildi, gördü, Bir oldu. Rahmini şifalandırıp, yeniden Bir’leşti O’nunla. İkiyken Bir oldu, açtı kanatlarını, yükseldi.
Bütün oldu, bütüne hayr oldu.
