Mavinin Celladı

Düşünceler dolusu ağırlaşıyor yürek.
Bir yükü taşımaktan daha zor; saklamak kendine kalanı.
Nasıl bir duyguysa karşı koyamadığım;
yağmura söylesem sırılsıklam, rüzgara desem kasırga.
Parmak uçlarım değerken gözbebeklerine;
denizin tuzuyla yanardı avuçlarım. Avuçlarım boş, yalnızlığımın adı mavi.
Yanındayken aldığım tüm nefesleri geri veriyorum.

Seni içime çeke çeke ölmek istemiyorum.
Bir gün gideceksem senden; yine sana çıkar yollarım diye yakıyorum köprüleri.
Unutmak mümkün değil Mavi, seni sevmek gibi.
Gitmek, işte o mümkün!
Senden kalarak gitmek, senden gitmek...
Seni sevmek... Yok, o olacak iş değil!