Doğduğumuz andan itibaren dünyayı hikâyeler üzerinden anlamlandırırız. Derdimiz, sevincimiz, duygularımız hep hikâyelerin içinde anlam bulur. Geleceğe aktardıklarımız da hep hikâyelerdir, geçmişten miras aldıklarımız da.
Mutluluk Yavaş Yavaş Gelir, küçük yaştan itibaren hayatı hikâyeler üzerinden anlamlandırmaya çalışan bir gencin, Emre’nin yaşamından süzülenlerle içinde pek çok gözlem barındırıyor.
Edebiyatla psikolojinin yumuşak bir sentezi, bizi biz yapan değerlerin yer yer hüzünlü yer yer umut vadeden hatırlatıcısı...
Bu öykülerde insanın kendiyle, etrafındakilerle ve doğayla nasıl daha doyumlu, mutlu ilişkiler kurabileceğine dair sorgulamalar okuyacaksınız. Ve her bir hikâyede kendinizden bir parça bulacaksınız.
“Sevgili Emre’nin kitabını ilk okuyanlardan biri oldum. Ve inanın kitaba ve içindeki öykülere bayıldım. Bu kadar sade bir dille bunca duygu ve bilgiyi okuyucuya nasıl aktarabildin Emre… Seni gönülden kutluyor ve bu kitabı okuyanların da benim kadar keyifle okumalarını diliyorum.”
—Gülseren Budayıcıoğlu
“Sevgili Emre Pekçetinkaya yaşamı önce bir çocuğun, sonra da bir gencin gözlemleyen, düşünen, anlamaya çalışan meraklı ve masum gözleriyle aktarıyor. Ve o çocuğun, gencin gözlerinden yaşamın sıradanlığının ardındaki muhteşemliği görmek kimi zaman hüzünlü, kimi zaman neşeli ama baştan sona keyifli bir yolculuk…”
—Yıldız Hacıevliyagil
“Bu kitap, insan ve yaşama dair değerler bilinci öykülerinin ekibimizin güçlü gözlemcisi Emre’nin kaleminden ifade edilmiş halidir. Yaşamda iyi-kötü, doğru-yanlış hep bir arada; asıl mesele görüp fark edip bir seçim yapmakta. Sevgili Emre bizim yerimize bu gören göz oluyor. Eline gönlüne sağlık.”
—Polat Doğru
“Emre Pekçetinkaya’yı tanıdığınız anda onun dürüstlüğünü, kapsayıcılığını, olgunluğunu ve gerçekçiliğini derhal kavrarsınız. Kitabı okurken Emre’yi olduğu gibi yansıtan çok etkileyici öyküler buldum. Ufacık bir gözlemden yola çıkıp hepimize, bana, insanlara, toplumumuza çok güçlü bir ayna tuttuğunu gördüm. Çok büyük bir keyifle okudum. Bir sonraki kitabında neler yazacağını şimdiden merak ediyorum.”
—Nurdoğan Arkış
