Herhangi bir ülkede eğitim, o ülkede nasıl bir gençlik istendiği, gelecek kuşakların temel değerlerinin ne olması gerektiği, nasıl bir insan gücüne gereksinim duyulduğu konularında temel ilkeler belirlendikten sonra, bu temel ilkeler çerçevesinde saptanır. Atatürk, Maarif Kongresi’ne katılan öğretmenlere seslenerek kendilerine düşen görevi ortaya koymuş, ülkemizin iyi yetişmiş ve yetenekli bireylere olan ihtiyacını da belirtmiştir. “Büyük tehlikeler karşısında uyanan ulusların ne ölçüde kararlı olduklarına tarih tanıklık etmektedir.
Silahlarıyla olduğu gibi, kafasıyla da savaşmak zorunda olan ulusumuzun, birincisinde gösterdiği üstün gücü, ikincisinde de göstereceğine hiç kuşkum yoktur. Ancak bu doğuştan gelen yetenekleri geliştirebilecek bilgilerle donatılmış yurttaşlar gerekir. Bu ödev de sizlere düşmektedir.“ Çizdiğim üretken bir yaşam profilinin içinde, kitap yazmayı kendime görev addettim. Biz büyükler ikinci, üçüncü plana attığımız, önemsenmesi gereken güzel sanatları gençlere sevdirmeyi, onda yükselmeyi öğretimden daha kabullenilmesi gereken bir durum olduğunu ve karakterimizi asıl oluşturan yapının sanatın kalbinden geçtiğini göz ardı ettik. Ama yaşadığımız çağ ve bulunduğumuz dönem soyut bir zeka istiyor. Ezberler bozuluyor. Sanatta bu ideanın ortasında soluk alıyor. Ve biz müzik öğretmenleri gençlerin böyle bir haritadan fazla bir yüzölçümle çıkmasını öngörüyoruz. Mustafa Kemal Atatürk ile başlayan ve nitekim bakanlarımızın, eğitim müşavirlerimizin ve öğretmenlerimizin eğitim üzerine etkili düşünme süreci, İlker Okatan ile kendine vücut bulmuştur.
