Nasıl Düştüğümü Hatırlamıyorum

“Batuhan Bilgiç'in çok çarpıcı bir üslubu var. Kuşağının en iyi örneklerinden..." Maria Levi

Soyup duşa soktum. Henüz gözlerini açamamıştı. Koray’ın yardımını hemen reddetmiş, kendi başıma kolaylıkla halledeceğimi söylemiştim. Soğuk suyu sonuna kadar açıp duşun içine yığılmış bedeni yıkamaya başladım. Bacaklarını kendisine doğru çekti. Ellerini hafifçe kaldırıp saçları arasında gezdirirken göğüs uçları dikleşmiş, nefes alış verişleri düzene girmişti.

“Bebeğim beni duyuyor musun? İyi misin?”

Gözleri aralandı. Yüzüne dökülmüş saçlarını iki yana ayırarak kollarını bana doğru uzattı. Duş başlığını yerine takarak sıkıca sarıldım. Onu üzmemek için isteklerine bağnazca itaat ediyordum. Üzerimdeki tişört ıslanınca çıkarıp klozete doğru fırlattım. Sert göğüs uçları boynumun hemen altında serin serin sürtünürken içki kokan ağzına ağzımı yapıştırdım. Kusmuktan eser yoktu, yalnızca kesif alkol kokusu… Şehvetli bir sevişme, aşk ve yahut birbirimizi arzulamaktan eser yoktu. İhtiyaçlar… Birbirimize daima ihtiyacımız vardı.
Şehre ilk geldiğimde tanımıştım onu. Koray’la da ben tanıştırmıştım.