Nişantaşı... Nişantaşı...

Nişantaşı ve Teşvikiye caddeleri, kahveler, tostçular ve dükkânlar. Ve portreler. Bir semtin tarihi yazılırken asla “Kaaale“ alınmayacak gayrimeşruya çalan renkli tipler. “Mühim şahsiyetlerin“ kayıt dışı halleri ve “öölesine“ söylenmiş mühim sözler...
Gayriresmi bir geçit töreni...

Rengi hafiften kaçmış neşeli bir fotoğraf karesine sığdırılmış yüzlerce kişi, İmkânsız fotoğraf...

Sokakta, yani kitap tezgâhında bir şair tarafından tutulmuş sokak güncesi... Başka ve kayıp zamanlar. Renkli sinemaskop...
Acele edin, devamı yok. Son seansı kaçırmayın.

“Her öğlen Süha’yı göreceğini, tezgâhından kitap seçip sohbet edeceğini bilerek Nişantaşı’nda çalışmanın keyfi başkaydı. Yakın arkadaşım, sevdiğim bir şair, göçebe bir dünyalı, ama Nişantaşı’nın da en ’kıymetli değer’lerinden biriydi. Bunca dostluk biriktiren bir adam kim bilir ne güzel hatıralar da biriktirmiştir.“

Haydar Ergülen