Bilgi vermek amacıyla hazırlanan nesne derslerinin hiçbiri, çiftlik ve bahçenin bitki ve hayvanlarıyla, onlar arasında gerçekten yaşayarak ve onlara bakarak edinilen tanışıklığın yerini tutamaz. Okulda eğitim amacıyla tanıtılan duyu organlarının eğitimi, günlük yakın ilgi ve alaka ile gelen ve tanıdık mesleklerdeki uyanıklık ve duyu hayatının doluluğuyla rekabet edemez. Sözlü hafıza, ezberleme görevleriyle eğitilebilir, bilim ve matematik dersleriyle mantık güçlerinin belirli bir disiplini kazanılabilir; ancak, gerçek bir amaç arkasında ve gerçek bir sonuç önünde şeyler yapmak zorunda kalındığında kazanılan dikkat ve yargı eğitimiyle karşılaştırıldığında, bu biraz uzak ve gölge gibi kalır. Şu anda, endüstrinin yoğunlaşması ve iş bölümü, ev ve mahalle mesleklerini - en azından eğitim amaçları için - neredeyse tamamen ortadan kaldırmıştır. Ancak çocukların alçakgönüllülüğü, saygısı ve koşulsuz itaatinin iyi eski günlerini yas tutarak ve yalvararak geri getireceğimizi beklemek boşunadır. Radikal koşullar değişmiştir ve yalnızca eşit derecede radikal bir eğitim değişikliği yeterlidir. Telafi etmelerimizi kabul etmeliyiz - hoşgörüde artış, sosyal yargılarda genişlik, insan doğasıyla daha geniş tanışıklık, karakter işaretlerini okumada ve sosyal durumları yorumlamada artan uyanıklık, farklı kişiliklere daha doğru uyum. Bu düşünceler, günümüzün şehirde yetişen çocuğu için çok şey ifade ediyor. Ancak gerçek bir sorun var: Bu avantajları nasıl koruyacağız ve okula hayatın fiziksel gerçeklikleriyle ilgili kişisel sorumlulukları talep eden ve çocuğu eğiten meslekleri temsil eden bir şeyi nasıl dahil edeceğiz?
