Ölüme Yaslandı Hüzün

Karanfil tozundan bir Ekim akşamı İnce kum gibi süzülüyor başımdan aşağı İyilik hükmünü sürerken çürümüş vücuduma Vadeyi bitiren ipsiz salıncak Sallıyor bir o yana bir bu yana Yağmurla sevişen nefsimin öpücüğünü Salkımsöğüt’ün gölgesinde uyuyan nehrim Sıcak bir esinti sunuyor kulağımdaki pembeliğe Besbelli başım dertte cennetimle Pişmanlığını açıklayan kuşaklı bel ağrım Başka neden korkabilirdi ki Bilmediği görmelerinden başka