Teleandregenos ütopyasını yirmi beş yaşında yazan Adam Şenel, okurun karşısına elli yaşında Ozmos Kronos ile çıkmıştı. Bu yapıtının ilk baskısından on beş yıl sonra ikinci baskısının yapılmasının gereğini, dünyada ve burada çalkantılı başlayan binyılımızın ve onyılımızın ne yapıp ne düşüneceğini bilemez duruma düşürülmüş okurları anlayacaktır. Yazar, doğayla ve insanlarla ilişkisini, sağlığını ve varlığını yitirmeden sürdürme olanağı bulabilirse, üçlünün son parçası olarak tasarladığı Pessimus pessimismus adını taşıyacak yapıtını yetmiş beş yaşında tamamlayacaktır.
Adam Şenel, Teleandregenos yapraklarında, yapışık ikizler ülkesi benzetmesiyle, inançların ve erkeğin egemenliğinde çarpıklaşmış kadın-erkek ve birey-toplum ilişkilerini irdelemişti. Ozmos Kronos'ta ise, gene bir benzetmeyle, cansız araçların yerini canlı araçların alacağı bir gelecekte, insan-doğa, insan-insan ve sınıf ilişkilerine el atmakta.
Kargo, metaforlaştırılmış tüm bir insanlık tarihi boyunca, eşitlik-özgürlük, yaratıcılık-yazgı, mutluluk-mutsuzluk gibi ikili kavramlar çerçevesinde yaşamın tadına varma ve ona anlam kazandırma çabasını içerir.
Çağ, Tyrannosauros gibi soyu tükenmişler kadar, Boğa-adam Minotauros gibi mitos kahramanlarının laboratuvarlarda yaratıldığı bir gelecektir. Senaryo, amatör biyoteknolog Ozmos Kronos, bahçesinde hortumunun su kaçıran yarasını sararken başlar. Kendini kucaklayan koltuğuna oturup, terliklerini çağırmasına geçer. Terliksi tekhücrelilerden yapıp yarattığı terlikleri, uyuklamakta oldukları yerden kalkıp gelerek burunlarını iki yandan bacaklarına sürttükten sonra ayaklarına sımsıcak sarılırlar. Sıra artık, onlara bakarken kafasından bir tarih şeridi gibi akmaya başlayan çağrışımlarını izlemeye gelmiştir. Ozmos Kronos, insanlık tarihinde, amaçların, araçların ve ilişkilerin terliksi terliklere varana dek evrimini düşleyip düşünmeye başlar.
