Osmanlı hanedanının bütün üyeleri, sanatın ve sanatçının destekçisi olmanın yanında sanat üretiminin de içerisinde yer almışlardır. Bu eserin sahibi, 4. Murad'ın torunu olan Rezmi de şair ve ressam kimliğiyle ikinci gruba girer. Annesi Safiye Sultan'a (4. Murad'ın kızı) nispetle Safiye Sultanzade olarak anılan Mehmed Rezmi Bey, sarayda eğitim görmüş ve çeşitli bürokratik görevlerde bulunmuştur.
Meslek hayatına silahşör olarak başlayan şair, -muhtemelen bundan mülhem olarak- Rezmi (savaşla ilgili) mahlasını seçmiştir. Ancak mahlasıyla ve aldığı görevlerde tezat bir durum oluşturacak şekilde, bahar ve çiçek tasvirleriyle bezm (eğlence meclisi) anlatılarına şiirlerinde sıklıkla yer vermiştir.
Bu yönüyle "rezm"den çok "bezm"e yaklaşmıştır. Kurguladığı hayalleri, yaşadığı dönemin halk kültürüne ve toplumun gündelik yaşantısına ait unsurlar üzerine inşa etmesi ve bunları yalın, külfetsiz, konuşurmuşçasına rahat bir dille ifade etmesi onun şiir anlayışının en belirgin yanlarından biridir. Divan'daki şiirlerin şekil ve içeriğinde görülen bazı eksikliklerden şairin şiirlerini tamamlamak için çok da çaba safretmediği, bu yüzden de kimi şiirlerinin eskiz seviyesinde kaldığı anlaşılmaktadır.
Bu durum, renkli iç dünyasıyla, estetik yönü güçlü kimliğiyle ve çok yönlü sanatçı kişiliğiyle dikkat çeken, ressamlık ve çiçek sevgisi gibi farklı entelektüel zevklere sahip olan Rezmi için şiir yazmanın da entelektüel bir uğraşı anlamına geldiğini düşündürmektedir.
