Klasik Doğu edebiyatının dikkat çeken özelliklerinden biri de, uzun manzumeler halinde söylenebilecek sözlerin, hem anlam hem ahenk yoğunluğuyla kısa kalıplar içinde ifade edilebilmesidir.
Rubai daha çok “tefekkür şiiri“ olarak bilinir, hikmet söyleme sanatı olarak kabul edilir. Kalbin hissettiği yoğun duygular, zihnin daldığı derin düşünceler, aklın çözemediği sırlar, varlık ve yokluk, hayat ve ölüm temaları, rubai formunun dört mısralık çerçevesi içinde ustalıkla işlenmiştir.
Rubai, edebiyatımızda genellikle az tercih edilmiş bir nazım formudur. Bunu, Cumhuriyet dönemi şiirimiz için olduğu kadar, klasik dönem şiirimiz çerçevesinde yapılacak bir değerlendirme için de söyleyebiliriz. Klasik Doğu edebiyatının en iyi rubaileri, Fars şairerinin kaleminden çıkmıştır. Bugün dünya edebiyatının klasikleri arasında yer alan Ömer Hayyam, bu tarzın piridir.
Bu kitapta, Yılmaz Karakoyunlu’nun klasik rubai kalıplarıyla yazılmış rubailerinin yanında, aruz ve hece vezniyle yazılmış dörtlüklerinden bazılarını da bulacaksınız.
“Karakoyunlu’nun bu kitapta bir araya gelen yüz rubaisi ile yüzü aşkın dörtlüğünde çok değişik düşünce ve duygular dile getiriliyor... Pürüzsüz vezin kullanımı, zengin kafiyeler, özlü söyleyiş, hayal gücü ile şaşmaz bir şiir mantığının birleşimi, akıcı üslup, yaşayan Türkçe ile yeni karşılıkları bulunmamış bazı eski söz ve deyimlerin bağdaşması, Türk ve dünya kültüründen geleneksel kavramlarla çağdaş yaklaşımların bir arada sunulması....“
- Talat S. Halman
