Saraybosna Karanlıkta Konuşmalar

Ölüm insan yaşamının son noktası. Tüm korkuların bittiği nokta. Belki de beynin tüm korkularından kaçtığı yer. Münire ile 'N' aparlar abi? En çoğu öldürürler' diyerek kendimizi biraz olsun rahatlatmaya çalışmıştık. Ilıca'da yola çıkarılarak Pale'ye götürülürken, ıssız bir dağ yolunda arkamızdan gelen araba birdenbire durdu. Biz de durduk. Çevrede kimseler yoktu. O an İçimden 'Tamam bizi burada öldürecekler' dedim. Münire ise bunu söze döktü: ' Ali bizi öldürecekler' deyince ben de 'Münire bunu söylemenin tam zamanını buldun; sus!' diye karşılık verdim. Bizi Pale'ye götürmekle sorumlu polisler arabadan indiler. 'Acaba biz arabada mı vuracaklar?' Dışarı çıkmamıza izin verdiler. Bir an ister istemez gözüm sivil polisleri bellerindeki geniş kabzalı silahlara kaydı. Silahlar korkunçtu. Bu arada Münire arabaların yakınında oturmuş solgun yüzünde belirsizlik, öylesine duruyordu.