Şefko'nun Kulesi

Yaşamın içinde bir gezgindi…

Vardığı her durakta onu karşılayan kahramanlarıyla, yeni bir yaşam alanını tarıyor ve insana dair her şeyi bu hikayelerle kendinde buluyordu. İyi ve kötü, dışarıda değildi... keşfetmişti! Dışarısı için hissettiği; kimsenin göremediği, o kaygan sıvının içinde dans eden fetüsün, anne karnındaki sonsuz huzuruyla dolu olduğuydu. Dolayısıyla güvendeydi; kahramanlarıyla sonsuz hikayeler yaratacak kadar sonsuz güvende. Çünkü oyunun farkındaydı!

Bu seyahatlerde buldukları sadece iyi şeyler değildi. Ama onu iyi şeylere götürecek olan kötü şeyleri kendi içinde yakalayıp dönüştürmek, bu sonsuz seyahatin en keyifli oyunu olacaktı. O yüzden ağlamaktan ya da gülmekten korkmadan, insanı, tüm hasletiyle tanımlayan kahramanlarına teslim etti kendini. Onlar, kendi içindeki -insanın lisanında “iyi” “kötü” diye tanımlanan, aslında birbirinden farkı olmayan- kendi suretleriydi. Onlarla büyümek güzeldi; Onların kendisini büyütmesi güzeldi.

Mira, kimseye bir şey anlatmıyordu… Sadece kendisine kendilerini tanıtıyordu.
Bu kitapta, Mira’nın içindeki tüm nitelikleri barındıran yol arkadaşlarıyla tanışacaksınız. Onlar da sizi, kendi içinizdeki yol arkadaşlarınıza götürecek.

Artık hiçbir şeyin dışarıda olmadığını görmenin zamanı gelmedi mi?