Sembol, anlatılamaz ve görünmez bir gösterilene gönderen ve bundan dolayı da anımsayamadığı bu denkliği somut olaraken karne etmek zorunda olan ve bunu da uygunsuzluğu tükenmez bir biçimde düzelten ve tamamlayan ikonografik, ritüel, mitik yinelemeler oyunu aracılığıyla yapan işarettir. Ve burada görüyoruz ki hiç bir zaman uygun olmayan, hiç bir zaman "nesnel" olmayan, çünkü hiç bir zaman bir eşyaya ulaşmayan ve her zaman kendini esas olarak görmek isteyen, çünkü kendi kendine yetinen ve kendisinde utanç verici bir şekilde bir aşkınlığın içkin mesajını taşıyan, hiç bir zaman açık olmayan ancak her zaman kapalı olan ve çoğu zaman yinelenen böylesi bir bilgi tarzı, tarih boyunca kendisine karşı bir çok dini veya felsefi görüşün karşısına dikilecektir. Bu küçük kitabın birinci bölümünde bu çatışmanın altını kısaca çizeceğiz. Fakat bütün bir medeniyetin saldırısına rağmen sembolün iyi durumda olduğunu ve hatta çağdaş batı düşüncesinin yönteminin ister istemez yabancılaşma tehdidi altında sembolik "olayı"nı metodik bir biçimde ele alması gerektiğini farkettikten sonra müteakip bölümlerde şunları inceleyeceğiz : Sembolik gerçeklik ve sembololoji metodları. Son olarak son bölümlerde Akıl ve İmaj arasındaki çatışmayı hafifletme yolunu gösterdikten sonra hermenötiğin sunduğu metodların sonuçlarını göz önünde bulundurarak sakin bir biçimde sembololojiyi temel alan yeni bir hikmeti ve bir bilimi öngörebiliriz ve sembolizmin felsefi işlevlerini inceleyebilirz. Fakat herşeyden önce bir tablo şeklinde işaret, allegori ve sembol arasında biraz önce ortaya koyduğumuz temel farklılıkları kısaca özetleyeceğiz.
