Sen, Ben ve Çöpçatan

Bu sözü hepiniz bilirsiniz değil mi: "Bazen sevgi yetmiyor!".. Sevilenden esirgenmeyen çabalara, iyi niyetlere rağmen hayal kırıklığı sonucunda söylenen bir sözdür, "Sevgi yetmiyor".. İster istemez insanın aklı "sevgi"nin neden yetmediği; birbirlerini sevdikleri, onca şeyi paylaştıkları halde insanların neden ayrıldıkları, neden birbirlerine küstükleri sorusuna takılıyor. Eğer sevgi varsa, yetmeli, diye düşünüyor insan! Acaba sevgimize rağmen sevdiğimiz ya da sevdiklerimizle iletişimimizde yolunda gitmeyen bir şeyler olabilir mi? Kırgınlıkların, ayrılıkların sorumlusu "kişiler arası iletişimsizlik"mi yoksa? Bize anlatılanları iyi bir dinleyici olarak dinliyor ve sıra bize geldiğinde kendimizi doğru ifade edebiliyor muyuz? Bunlar olmadığında sevginin çaresiz kalması kaçınılmaz değil mi?