“Daha o¨nce sekiz yerinden bıc¸aklanan kadına gittik. Arayıp o¨nden bilgi verdiler. ‘Kadınları koruma dernegˆinden aradılar, emniyet ihtiyacı yok, haberiniz olsun.’ Ambulans sokagˆa girer girmez mahalleli camlara do¨ku¨ldu¨. (...) Nefes darlıgˆı s¸ika^yeti ic¸in c¸agˆırmıs¸lar... Go¨gˆsu¨nde agˆrı oluyormus¸. Stresten, belli. ‘Olay ne zaman oldu?’ diye sordum. Do¨rt, bes¸ ay o¨ncesi. Akcigˆerini u¨c¸ yerinden delmis¸ bıc¸ak. (...) Kadını kaldırdık. S¸alvarlı bir kadın yardım etti. Digˆer kanepede bir c¸ocuk, bas¸ı o¨ne egˆilmis¸. Bizden korkuyor gibi. (...) C¸ocuk s¸alvarlı kadındanmıs¸ megˆer, bıc¸aklanandan degˆil. Aralarında rahat yirmi yas¸ var bıc¸aklananla, s¸alvarlı bu¨yu¨k. Bıc¸aklanan kadın agˆır agˆır indi beton merdivenlerden. Sevim’le ikisi arkada gitti, kadın kadına.” F. Mert Erdogˆan, ambulans hekimi olarak tanık oldugˆu hayat parc¸alarını serpmis¸ tuvalin u¨stu¨ne. Agˆır hastalıkların, can c¸ekis¸enlerin, COVID’in alarm kırmızısı da var tuvalin u¨zerinde, vaka do¨nu¨s¸u¨ ambulansın penceresinden naylon eldivenle uzanıp toplanan vis¸nenin mor kırmızısı da... Yalandan ihbarların, yalan travmaların yol ac¸tıgˆı asap bozuklugˆunun grisi de var, hayat kurtarmanın ac¸tırdıgˆı go¨kkus¸agˆı da... Sirenin, sedye o¨rtu¨su¨nu¨n mavisi de var, go¨zlerin ve muhabbet kus¸unun mavisi de...
Ambulans sadece bir hayat kurtarma “aracı” degˆil; ambulansın ic¸inde, ambulansın etrafında bir hayat akıyor. Siren Sesleri, bizi o hayatın ic¸inde gezdiriyor.
