Söyleyemediklerim

Vakti gelen her şey terk-i diyar eyliyor. Kim bilir belki de bir bebeğin dünyaya gelişi annesini terk etmesi anlamına geliyordur. Bir önceki yaşımız bizi terk ediyor. Günler, haftalar, aylar ve yıllar birbirlerini kovalıyorlar. Birbirlerini yakalayamayacaklarını anladıklarında onlar da bu amansız yarışı terk ediyorlar. Söz uçar yazı kalır derler ama onun da bir garantisi yok. Her şey zamana yenik düşüyor. Erken davran-maktan belki bu sefer zarar gelmez. Onlar beni terk etmeden evvel ben tüm yazdıklarımı terk ediyorum ve onlara sonsuz mutluluklar diliyorum.

Ketum kalsam deli diyorlar; söylesem mecnun
Öyle bir söylemeliyim ki yıkılsın taş duvarları
o bedbaht surun
Ben sadece seyredeyim zillet eserimi gizli gizli
Toz bulutları kapasın, içimi karartan o feci güneşi

Ama ne güneşmiş ya her akşam gecenin
içine saklanan
Doğunca her sabah erkenden yine aklanan
Biliyorum herkes masum bir ben suçlu
Ben ne yapayım? Bedenim tam da ruhum buçuklu

Enkazım yağsın üzerine şiddetle yağmurların
Gökleri gürlemesin bu o sefer o gri bulutların
Basit bir hayatım var benim işte,
sevdiklerim ve sevmediklerim
Bir ben var; bir de söyleyemediklerim