Söz Kalsın Geriye

İncelediğiniz bu kitap, yaklaşık otuz beş yıldır koşulan maratonun ardından geriye kalan ılık bir nefestir. Bu nefesi içinize çekin lütfen! Hatta dokunun. Hüzünleri, sevgileri, acıları, dostlukları, arkadaşlıkları ve sevdaları göreceksiniz satır aralarında. 

Şiirlerle coşacak, öykülerle ağlayacaksınız belki de. Çocuk kitaplarıyla çocuk olacaksınız bazen, kim bilir! Masalların gölgesinde uyuyacaksınız bir süreliğine. Tatlı tatlı gülümseyeceksiniz “Mavi Mektuplar” ın diliyle. “Elimden Dilimden Yüreğimden” ve “Yazıyorum, Öyleyse Yokum” ile yetineceksiniz; var olanı paylaşmanın huzuruyla. Emeğe duyduğum saygının yansımasına tanık olacaksınız Nahit Ulvi Akgün, Haşim Kanar ve İvan Doynov adlarını okuyunca. (Anısı güzellere karışan bu üç güzel şairin/yazarın anıları önünde saygıyla eğiliyorum.)

Geride bıraktığımız yıllar içerisinde, dostluklarını benden esirgemeyen güzel yürekli insanların, benimle ilgili kaleme aldıkları yazılar ve yaptıkları söyleşiler adına hepsine teşekkür ediyorum. Bizimkisi zamana not düşmekti. Yarın başka bir dünyaya göç ettiğimizde, arkamızda bir ışık kalsın istedim. Bu kitabın sayfalarında cıvıldaşsın diller, birbirlerine dokunsun eller, sevda için çarpsın yürekler, hep umuda kilitlensin gözler… 

 Daha ne olsun ki! 

“SÖZ KALSIN GERİYE!”