Doğdukları topraklardan kalkıp; doyacakları, huzur ve güven bulabilecekleri, mutlu olabilecekleri topraklara ulaşabilmek izin uzun bir yürüyüşe çıkmak zorunda bırakılan atalarımızla ilgili soyağacımın peşinden giderken rastladıklarım, bulduklarım, yaşadıklarım, şaşırdıklarım, aktardıklarım!
Evci Köyü… Atalarımızın doymak, huzur bulmak, mutlu olmak için yerleştikleri yer. Yeni yurt. Resmi açıklama: Evci Köyü, 1700-1800 yıllarında Tunceli-Petek ilçesi, Aşağıkurmeş (şimdiki adı Aşağı Gülbahçe) köyünden gelen beş aile tarafından kurulmuştur.
Ya kabul edeceğiz, sıradan bilgileri gelecek nesillerimize aktaracağız, ya da merakımızın peşinden gidip aklımıza takılan sorulan yanıtlarını arayıp gerçeğe ulaşmaya çalışacağız. Kurmeşten gelen atalarımız buraya nereden geldiler? Gelirken nelerle karşılaştılar? Niye göçmek zorunda kaldılar? Dönemin Osmanlı’sı ne durumdaydı? Neden beşer kişilik gruplar halinde farklı köylere yerleştiler? Aşiretin adı niye değiştirildi?
Benim kahramanlarım kimseye zarar vermedi. Bize dayatılan resmi tarih kahramanları gibi kan döküp kimseyi titretmediler. İktidar, hırs, sahiplenme uğruna kardeş kanına girmediler.
İktidarları uğruna, çocuklarını, torunlarını boğazlatmadılar. Evet. Ben kahramanlarımızı çok sevdim!
Sevgili dostlarım,
Geleceğimiz, umudumuz, her şeyimiz… Sevgili gençler,
Ancak Hikâyeleri Anlatılan İnsanlar Var Olurlar!”
Haydi, Son Sözler Sizin Olsun
Kitabın sonunu siz bağlayın!
