Dünyanın en büyük, en zengin ve en verimli deltasından geçtim. Port Said´den bindim, İskenderiye´de indim. İskenderiye´de şehrin kurucusu Büyük İskender´in kabrini aradım, bulamadım. Adama iki karış toprağı çok görmüşler. Dünyanın Yedi Harikası´ndan biri olan İskenderiye Feneri´ni sordum. Yıkılalı bin yıl oldu dediler.
Olsun siz onun yerini bana gösterin, ben onu yeniden dikerim dedim. Gösterdiler. Meğer yerine Kayıtbay´ın kalesini yapmışlar. Faros Adası´nın ucuna gittim, kaleyi yıktım yerine feneri diktim. Tam 135 m tırmandım, tepesine vardım. Odunları yığdım, ateşi yaktım. Uzaklara baktım. Gece denizde yolunu kaybetmiş gemicilere, çölde kalmış devecilere işaret verdim, yol gösterdim. Süveyş´e gittim, kah firavun oldum kah köle. Makarnacı Abbas Paşa´yla tanıştım. Ferdinand de Lesseps´le selamlaştım. Kanal kazdım, kum taşıdım. Merasime katıldım. İmparatoriçe Eugenie ile Ferdinand de Lesseps´in bindiği Aigle adındaki gemiyle kanaldan geçtim. Timsah Gölü´ne girdim. Akdeniz´den Kızıldeniz´e geçtim. Donanmayı Hümayun´la Malta Adası´na gittim. Saint-Elmo Kalesi´ni fethettim. Binlerce cesedin denize yüzdüğünü, karada şiştiğini gördüm. Koca Turgut Reis´in pisi pisine şehit olduğunu öğrendim. Donanmanın 8 Eylül 1565 sabahı kaçışını izledim, kahroldum.
Sultan Abdülaziz´in, savaştan 300 yıl sonra yaptırmış olduğu şehitliği buldum, meçhul askerler için dua ettim. Saint-Jean Şövalyeleri´ni tanıdım. Hac uğruna nasıl savaştıklarını öğrendim hayran oldum.
Büyük üstat Jean Parisot de la Valette´in önünde şapka çıkardım.
Gördüklerimi yazdım, yol gösterdiğimi sandım.
