"Tais", Fransız yazar Anatole France tarafından 1890 yılında yazılan bir romandır. Kitap, tarihi bir dönem olan 4. yüzyılda İskenderiye'de geçer. Romanda, güzellik, aşk, din, ahlak ve insanın iç dünyası gibi temalar ele alınır. Hikaye, Pafnüs adlı bir keşişin hayatı ve yaşadığı iç çatışmalar üzerinden anlatılır. Pafnüs, bir manastırda yaşayan bir rahiptir ve manevi yönden oldukça kutsal kabul edilir. Ancak bir gün, Antinoe adlı bir rahip tarafından, geçmişte İskenderiye'de ünlü bir kadın olan Tais'in öldüğü haberi gelir. Tais, bir zamanlar güzellik ve aşk sembolü olarak bilinirken, sonunda manastıra sığınmış ve keşiş Pafnüs'ün gözetiminde Tanrı'ya yönelmiştir.
Bu haber Pafnüs'ü büyük bir iç çatışmaya sürükler. Bir yandan dini inancı gereği dünyevi arzuları reddetmeye ve keşişliğin kutsal yollarını izlemeye çalışırken, diğer yandan Tais'e duyduğu aşk ve özlemle boğuşur. İçindeki çatışma ve karışık duygular arasında kalan Pafnüs, Tais'in ölümüne dair gerçekleri öğrenmeye çalışırken, kendini ve hayatı sorgulamaya başlar. Roman, aşk ve dini arayışın karşı karşıya geldiği insan doğasını ve çelişkilerini, güzellik ve ahlak arasındaki ikilemleri ele alarak derin bir psikolojik çözümleme sunar. Aynı zamanda, insanın içsel yolculuğunu ve manevi büyümeyi eleştirel bir perspektiften yansıtır. "Tais", sanatsal anlatımı, zengin karakterleri ve derin düşünce öğeleriyle edebiyat dünyasında önemli bir yere sahip olmuş bir klasik romandır.
