Bu çalışma, tarihten gu¨nu¨mu¨ze Kur’an’ın anlaşılması ve yorumlanmasında kullanılan bir kısım yöntemleri ele almaktadır. Söz konusu yöntemler kronolojik olarak dört ana başlık altında incelenmektedir: Tahlîlî (Analitik), İcmâlî (Özsel), Mukâren (Karşılaştırmalı) ve Mevzûî (Konulu). Araştırma, bu yöntemlerin her birisinin kavramsal çerçevesini, tarihsel gelişimlerini, karakteristik özelliklerini, araştırmada takip ettikleri aşamaları ve eleştiri noktalarını detaylı şekilde ele almaktadır. Eser, tefsir yöntemleri konusunda akademik eksiklikleri gidermeyi ve araştırmacılara bu konularda rehberlik etmeyi amaçlamaktadır. Ele alınan yöntemlerin en kadîmi olan tahlîlî tefsir yöntemi, Kur’an’ı Mushaf sırasına göre detaylı bir şekilde açıklayarak dilbilimsel analiz, tarihsel bağlam ve rivâyetlerden faydalanır. Bu yöntem, klasik tefsirin temelini oluşturur ve Kur’an’ın derinlemesine anlaşılmasını hedefler. İcmâlî tefsir yöntemi, âyet ve surelerin özlu¨ açıklamalarına odaklanır; özellikle âyetlerin vermek istediği ana mesajı vurgular ve âyet ile gu¨ndelik hayat arasında sıkı bir ilişki kurar. Mukâren tefsir yöntemi, tefsir mirasında var olan farklı göru¨şleri karşılaştırarak âyet yorumlarına zenginlik katar. Konulu tefsir yöntemi ise belirli bir konuyu Kur’an bu¨tu¨nlu¨ğu¨nu¨ ve nu¨zûl zamanını esas alarak analiz eder. Çağdaş dönemde sistematik hale gelen bu yöntem, gu¨ndelik hayatla sıkı bir ilişki içerisinde ortaya çıkan sorunlara Kur’an perspektifinden cevaplar sunar. Çalışma, genel itibariyle sosyal bilimler araştırma yöntemlerinden nitel araştırma yönteminin literatu¨r tarama, doku¨man inceleme ve analiz yöntemine dayalı olarak gerçekleştirilmiştir. Dolayısıyla her bir konu öncelikle betimleyici bir u¨slupla işlenmiş olsa da gerekli göru¨len yerlerde konuya dair öznel yaklaşımlarımıza yer verilmiştir. Kur’an yorumuna dair farklı yöntemlerin ortaya çıkıp uygulanmasında, dönemin
ihtiyaçlarını karşılama du¨şu¨ncesiyle birlikte farklı medeniyet ve ku¨ltu¨rlerle etkileşim, sosyal- siyasal olaylar ile itîkâdî ve mezhebî ihtilafların başat rol oynadığı tespit edilmiştir. Bu durum, ileride söz konusu şartların değişimiyle Kur’an yorumunda alternatif yöntemlerin geliştirilebileceğine işaret etmektedir. Geliştirilebilecek sağlıklı yorum yöntemlerinin yolu mevcut olanları yeterince irdelemekten geçmektedir.
