Artık o kapıdan içeriye girmekten başka çaremin olmadığını biliyordum. Yavaş adımlarla yürürken karşılaşacaklarımın ne olduğu, ne yaşatacağı sanki önemsizmiş gibi kulaklarımda çınlarken, bir anda gördüğüm manzara karşısında şoke olmuştum. O an her yer aynı kokuyordu, her yer aynı sevdayı yaşatıyordu kalplerde, her yer kırmızı, her yer mavi, her yer sarıydı artık benim hayatımda. Hayatıma girecek güzellikler benim için de parlayacaktı artık. Işık, ışıklığını kaybetmiş sadece kararan kalplere merhem olmak için duvardaki kırık camdan içeriye bakış atıyordu durmadan. Bahtiyar olmak sıra sende der gibi bakıyordu, sebepsiz sevgiler bitti der gibi de bakıyordu. Ben ise şaşkın şaşkın duvarlara bakıyordum. Sağıma bakıyordum, soluma bakıyordum, arkama bakıyordum. Baktığım her yerde kendimi görüyor ve kaybolanları bulmaya çalışıyordum. Artık içimdeki beni bulma vakti gelmişti diye düşündüm kendi kendime. Susayan dudaklarıma bahar gelmiş gibi sevinç hissettim ansızın. Durmadan koşmak geldi mecali kalmamış bacaklarımla, bıkmadan bakmak geldi tüm güzelliklere sararan gözlerimle, hayallerde yaşamanın zorluğundan kurtulmak geldi aklıma. Öylece durdum, dakikalarca tekrardan baktım her yerde gördüğüm benliğime.
Ayaz ve Fidan aşkı nasıl bir sonla bitecek? Hayatlarının baharında iki âşık ne türlü acıları yaşamak zorunda bırakılacak?
Peki ya Figen bu hikâyenin neresinde yer alacak? Hangi zalimliğin ortasında yalnız başına kalacak?
Dram yüklü bir hikâye sizi bekliyor…
