20. yüzyılın ortalarından itibaren televizyon en önemli kitle iletişim aracı olmuştur. Avrupa ve Amerika Birleşik Devletleri’nde İkinci Dünya Savaşı’nın ertesinde büyük gelişme gösteren bu araç, Türkiye’de 1960’lardan itibaren hem eğlendirme hem de haber verme işini üstlenmiş ve o ana dek bu işlevleri gören radyonun yerini almıştır. 1990’larda özel radyo ve televizyonların faaliyete geçmesi kitle iletişiminde ve haberleşmede önemli bir dönüm noktası olmuştur; televizyon ve televizyon haberleri bu yeni dönemde insanın hayatının merkezinde yer almayı başarmıştır. Daha sonra ortaya çıkan internet, televizyonun saltanatını tehdit etmeye başlamış ve zamanla onu tahtından indirmiş olsa da ‘sihirli kutu’ (Türkiye’de ilk özel televizyon yayıncılığını başlatan şirketin adı ‘Magic Box yani ‘Sihirli Kutu’dur) toplumumuzun en önemli haber kaynağı olma özelliğini sürdürmüştür.
Televizyon haberciliği 1990’lardan bugüne çeşitli evrelerden geçerek hem içerik, hem teknik, hem de etik bağlamda birçok çalışmanın, tartışmanın ve eleştirinin konusu olmuştur. Kanalların mülkiyet yapısının haberlerin seçiminde, kurgulanmasında ve sunumunda etkili olduğu görülmüş; bazı konuların/olayların/durumların zamanın gereklerine, sosyal, ekonomik ve siyasal ortamın durumuna göre farklı şekillerde haberleştirildiğine şahit olunmuştur. “Çocuk” haberleri bile kanaldan kanala, zamandan zamana, olaydan olaya farklılık gösterebilmiştir.
