İngiliz yazar Edward Garnett bu kitabında Tolstoy’un hayatını sekiz ana başlıkla ele almıştır. “İlk seneler, Kafkasya, Sivastopol” da 1847-1851 yılları arasında Tolstoy’un Kazan, Moskova ve Petersburg’da geçirdiği günlerini anlatıyor. Kafkas köylerinde, Tuna boyundaki Rus ordusunda ve Sivastopol civarındaki sekiz aylık askerlik hayatının Tolstoy’un insan mizacını anlayışını çok genişlettiği ve derinleştirdiğinden bahsediyor. Özellikle Sivastopol hikâyelerinde Napolyon harplerinin insanların bedenlerinde ve ruhlarında yarattığı tahribatı hakiki bir şekilde ele aldığını belirtiyor. “Turgenyev, Seyahat, Tahsil, Terbiye Tecrübeleri” bölümünde ise 1856-1862 yıllarında yazdığı en güzel beş hikâyeden, Turgenyev’le olan ilişkisinden, 1857’de Paris, Dijon, İsviçre ve Ren havzasına yaptığı seyahatlerden ve Yasnaya-Polyana’da tamamen inkılapçı bir tedris sistemi olan bir tesis kurduğundan bahsediyor. Ona ilk şöhreti getiren “Çocukluk, İlk gençlik ve Gençlik” eserine değindiği “İlk hikâyeler, Kazaklar” bölümünde ise “Kar Fırtınası, İki Süvari, Üç Ölüm Hikâyesi, Aile Saadeti ve Polikuşka Hikâyeleri” isimli hikâyelerinden tahliller yapıyor. Sonraki “Evlenme, Harp ve Sulh” bölümünde Tolstoy’un en mesut, edebiyat alanında ise en mühim ve en verimli olduğu 1862-1876 yıllarında “Harp ve Sulh” adlı eserini yazdığını ve eski bir aile dostlarının kızı Sofya ile evlendiklerine değiniyor. Hem dünya hem de Rus edebiyatının mihenk taşlarından biri olan Tolstoy’un Anna Karenina’sı da bu kitabın önemli bir bölümüdür. “Dinim”, “İvan İlyiç’in Ölümü”, “Karanlığın Kudreti”, “Krauter Sonat”, “Basübadelmevt” adlı eserlerinden bahsedildiği kitap 1910 yılında ölen Tolstoy’un 1897’de karısına yazdığı mektuptan bir kesitle bitiyor.
