“İnce şeylerin hatırını gözeten” minima dizimizin ikinci kitabı olan Toz’a, “Onunla ne kadar savaşırsanız savaşın, toz her şeye sirayet eder. Kabarık topaklar, hattâ katmanlar halinde toplanır, şeylerin hatlarına uydurur kendini ve zamanın akışını işaretler. Kendi içinde, bir toplanma yeridir de, olmuş ve olacak olandan mürekkep gelişigüzel bir topluluk, bir izler kataloğu, bir tehditler envanteri ve bir vaatler kümesi,” diyerek başlıyor Michael Marder.
Üzerine eğildiği konuyu, tıpkı sınır tanımayan tozun, bu ince şeyin kendisi gibi, çeşitli teoriler arasında köprüler kurarak inceleyen bu disiplinlerarası çalışma, gündelik hayata, sanata ve edebiyata da sıkça göndermede bulunuyor. Bugün varoluş, biraradalık ve adalet hakkında düşünmek istiyorsak, kendimize toz kondurmamamıza neden olan insan-merkezci kibirden sıyrılmamızı sağlayacak tozun bize kimi anahtarlar sunabileceğini gösteriyor.
Toz’u okuduktan sonra, içinde bulunduğunuz ve adım attığınız her yere farklı bir gözle bakacaksınız.
“Toz, mücevher niteliğinde bir felsefi metin.”
– Marcia Sá Cavalcante Schuback, Södertörn Üniversitesi Felsefe Profesörü
“Bu kitap kelimenin tam anlamıyla yüzeysel, ama insanların tüm yapıp ettiklerinin olmazsa olmaz bir parçası olan, kendimiz de toza dönüşene dek bize oldum olası eşlik eden bir şeyin sorgu sual edilmeyen derinliklerine dalıyor.”
– Edward S. Casey, State University of New York at Stony Brook Felsefe Profesörü
