Annemin anlattığına göre henüz birkaç yaşındayken ateşli bir hastalık geçirmiş ve ölümün eşiğine gelmişim. Ailem hayatımın son anlarını yaşadığımı düşünüp ağlarken beni Süryani Doktor Edvard Tanrıverdi’ye yarı ölü bir şekilde, götürmüşler. Bu satırları yazdığıma göre Doktor Edvard’ın tedavisi işe yaramış olmalı. Doğup büyüdüğüm Midyat, Süryanilerin “Turabdin” bölgesinin kalbi olması hasebiyle eskiden büyük bir Süryani nüfusu barındırmaktaydı. Mahallemdeki oyun arkadaşlarımdan okuldaki sıra arkadaşlarıma kadar etrafımda birçok Süryani arkadaşımın birer birer ortadan kaybolduklarını ve geri gelmediklerini fark ettiğimde; onların yurt dışına göç ettiklerini öğrenmiş oldum. Belki de peşimi bırakmayan geçmişimin etkisiyle, yurtdışına giden Süryanileri Hollanda örneği üzerinden çalışmaya karar verdim. Hollanda Süryanileri üzerine saha çalışması yaparken dinlediğim aşağıdaki anlatı aslında Süryanilerin diasporadaki durumunu özetler niteliktedir. “Hamburg’da Mort Şmuni ve Mart Meryem adında bir kilise inşa edildi. Bu inşa sürecinde 150 ailelik bir Süryani cemaati bu yükün altına giriyor. Onların bir Alman komşusu epey yardımcı olmaya çalışıyor. Tabi en sonunda çan kulesini inşa ettiklerinde bu Alman bizim Süryaniye “Kusura bakma ama anlamadığım bir şey var, siz bu caminin minaresine niye haç taktınız?” diye soruyor. Olayı aktaran Süryani “Biz bu adamı 6-7 senedir tanıyoruz, Süryani ve Hristiyan olduğumuzu anlatıyoruz ama halen çan kulesini minare ve bizi de Müslüman sanıyor.” Bu çalışmada, Süryanilerin anayurtlarından Avrupa’ya uzanan göç hikayelerine, yaşadıkları kimlik krizine, dini ve sosyal yaşamlarına yer verilmiştir.
