Türk Edebiyatında Paris

"O her şeyin üstünde Paris'ti, Paris'in trajik sesiydi. (...) Haşin, güzel, gizli ve heva vü hevesi içinde. (...) Paris güzel, dostlar, Paris güzel. Bir kere ağaçlı, sonra ilhamlı. Hakikaten bir şeyler esen, bir memleket."

(Ahmet Hamdi Tanpınar)

"Çatı odaları ve yazarlar, Paris efsanesinin ayrılmaz parçalarıdır. Bu efsanenin Yahya Kemal'le başlayıp Attila İlhan'dan Demir Özlü'ye dek uzanan, bir bakıma benim kitaplarımda süren izdüşümlerini bir yana bırakırsak, Paris'in yalnızca Türk yazarlarını değil, Uzak Doğu'dan Güney Amerika'ya, Afrika'dan Asya'ya dek neredeyse bütün dünya yazarlarını büyülediğini görürüz."

(Nedim Gürsel)

"'Bu şehir kadar hiçbir kadın heyecan vermedi bana' diyorum son bir kez dönüp Ferit'e, 'hiçbir şey vermedi' diye düzeltiyorum hemen."

(Enis Batur)

Paris ve Türk edebiyatı. Güneşin yeryüzündeki kum taneciğine uzanan ışıklı elinin büyüsü gibi bir dokunuş hikayesi. Yirmisekiz Mehmet Çelebi'den başlayarak günümüz yazar ve şairlerinin Paris için, Paris'te, Paris'ten, Paris'e doğru söylenmiş sözlerini bir araya getiren bu toplam, o benzersiz kente bir övgü, bir selam.