Türk silahlarının hem “askerî tarih” hem de “kültür tarihi” bakımından incelendiği bu çalışmada, İskit ve Hun çağından Osmanlılar dönemine kadar Orta Asya, Ön Asya ve Doğu Avrupa'da hüküm sürmüş muhtelif Türk şubeleri tarafından kullanılan silahlar ele alınmış ve söz konusu döneme ait çağdaş kaynaklardan hareketle Türk silahlarının yapı ve teknik özellikleri, başka toplumların kullandığı benzer silahlardan farklılıkları incelenmiştir.
Çalışmada üzerinde durulan diğer bir husus ise silahın Türk devlet ve toplum hayatındaki kültürel izleridir. Zira Türk ordularını savaş meydanlarında üstün kılan en önemli faktörlerden biri olan silah, sadece bu yönüyle değil birçok alanında izlerine tesadüf edilen önemli bir kültür öğesi olarak da Türk devlet ve toplum hayatında yerini almış ve bir savunma veya saldırı aracı olmasının ötesinde kültürel bir değer kazanmıştır. Meselâ silahın, hiçbir toplumda Türk toplumunda olduğu kadar toplumsal hayatla özdeşleştiği, saldırı ve savunma aracı olmasının ötesinde bir kültür unsuru olarak benimsendiği söylenemez. Öyle ki, Türk kültüründe silah, bazen düğün, defin ve yemin merasimlerinin değişmez bir unsuru, bazen en değerli hediye, aman verme, teslim veya itaat sembolü olarak kabul edilmiş, bazen de sevgilinin kaşı, kirpiği ve saçıyla özdeşleştirilmiştir.
Türk Kültüründe Silah'ın; Türk tarihi, Türk kültür ve medeniyeti konularında çalışma yapacak araştırmacılar ve konunun ilgilileri için eşsiz bir kaynak olduğu kanaatindeyiz.
