“Yoksullar, ugˆruna mu¨cadele ettikleri s¸eylerin niyetlenilmemis¸ bir sonucu olarak sosyal yardımlara eris¸im sagˆlamıs¸lardır. Tu¨rkiye hu¨ku¨metlerinin yeni sosyal yardımları sagˆlamasının arkasında, yalnızca yapısal sebepler ya da bu yardımları talep eden yoksulların o¨rgu¨tlu¨ hareketleri degˆil, ayrıca bas¸ka siyasi, etnik ya da dini^ gerekc¸elerle radikalles¸en ve kendi safına dahil etme stratejileriyle ic¸erilen ‘yoksul halk hareketleri’ vardı.”
Aşagˆı yukarı kırk yıldır yalnızca Tu¨rkiye’de degˆil, du¨nyanın pek c¸ok u¨lkesinde de refah sistemleri do¨nu¨s¸u¨me ugˆradı. Kimi yazarlar bu do¨nu¨s¸u¨mu¨ birtakım yapısal degˆis¸kenlerin belirleyiciligˆi altında bildigˆimiz refah devletinin ya bu¨tu¨nu¨yle ortadan kalkması ya da ku¨c¸u¨lmesiyle ac¸ıkladı.
Erdem Yo¨ru¨k’u¨n Tu¨rkiye’de Refah Devleti ve Siyaset kitabı ise istihdam temelli sosyal gu¨venlik politikalarından gelir temelli sosyal yardım politikalarına dogˆru bir gec¸is¸i tespit ediyor. Fakat bunu tespit ederken refah politikalarının anlamlandırılmasında taban siyasetini merkeze alan akademik gelenegˆe yaslanıyor. Dolayısıyla refah sistemlerinin do¨nu¨s¸u¨mu¨nu¨ (yapısal unsurlara indirgemeden), enformel proletaryanın politik talepleri ile siyasi elitler arasındaki rekabeti dinamik bir ilis¸ki olarak kurgulayarak anlamaya giris¸iyor. Bu yo¨nu¨yle sosyal yardımların genis¸lemesinin politik anlamına dair daha derin bir kavrayıs¸ sunuyor.
Refah devletinin gu¨nu¨mu¨zdeki bic¸imini detaylı verilerle anlamak isteyen okur ic¸in ufuk ac¸ıcı bir eser.
