Umutsuzluk Bir Yöntem Değildir!

Türkiye'de, kendisini solda, ilerici, aydın, yurtsever, ulusal bağımsızlıktan yana bir konumda gören insanlar arasında; Türkiye toplumunun 1977'de Bülent Ecevit CHP'sine %42 oy vermiş olması bir tarafa bırakılırsa, daima sağ partileri iktidara getirmiş olmasından dolayı yaygın bir hayal kırıklığının var olduğu kesindir. Bu "İnkisar-ı Hayal Partisi"nin, büyükçe bir bölümünün, benimde üyesi olduğum Cumhuriyet Halk Partisi bünyesinle örtüştüğünü söyleyebilirim.

"Devlet kurduk. Tek Parti rejiminden çok partili düzene geçişe öncülük ettik. Halkçıyız. Halkımızı çok sevdik ve O'nun için hep en iyi olanı istedik. Fakat halkın çoğunluğu gidip sağa oy vermekle kalmadı. Son 12 yıldır AKP'yi tekrar tekrar iktidara getirdi. Burada bir tuhaflık yok mu?"

Bu muhakkemeyi yapanlar sadece "burada bir tuhaflık olduğu" konusunda aynı düşüncedeyim.

"Biz daima doğru ve haklı olduğumuz ve O'nu çok sevdiğimiz halde, halkımız bizi anlamıyor, sevmiyor..." arabeks filmlerde bu temayla kaç defa karşılaştığımı hatırlamıyorum.