Rus romancı ve kısa öykü yazarı olan Aleksandr Kuprin Rus eleştirel gerçekçilik geleneğinin önemli temsilcilerindendir. 1870 yılında Rusya'nın Penza iline bağlı Narovçat'ta dünyaya gelen yazar, Moskova Harp Okulu'nda askerî eğitim alır ve dört yıl subaylık yapar. Orduda yaşadığı sorun nedeniyle 1894 yılında istifa ederek Kiev'e taşınır. Sivil yaşamında kendini edebiyata verir. 1917'deki Bolşeviklerin yönetime gelmesiyle Rusya'yı terk eder ve Paris'e yerleşir. On yedi yıl boyunca Fransa'da münzevi bir yaşam sürer ve birçok edebî eser üretir.

1937'de sağlığının bozulmaya başlamasıyla Rusya'ya dönmeye karar verir. Ancak dönüşünden bir yıl kadar sonra, 25 Ağustos 1938'de altmış sekiz yaşındayken Leningrad'da ölür.

Üretken bir yazar olan Aleksandr Kuprin kaleme aldığı pek çok hikaye ve romanda hayatı, doğayı, insan yaşamındaki sıradan ama hayatın karmaşasında pek fark edilmeyen ayrıntıları ve özellikle hayvanların zorlu dünyasını derinden gözlemleyerek aktarır. Çevirisini verdiğimiz 12 seçme hikayesinde de göreceğimiz üzere, cenaze töreninde mezarın üzerine konan bir serçe, sirkteki hayvanların zorlu dünyası, fakir bir ailenin Rusya'nın sert kışındaki dramı, yaz sonunda terk edilen sayfiyelerin hüzünlü havası gibi pek çok konuya değinir. Son derece doğal üslubuyla kaleme alınmış eserleri oldukça akıcıdır. En bilinen eserleri arasında Çukur (1909-15), Düello (1905), Hayat Nehri (1906), Moloç (1896), Olesya (1898), Düello (1905) vardır. Yazar, Lev Tolstoy, Anton Çehov, Maksim Gorki, İvan Bunin gibi pek çok büyük yazarın övgüsünü kazanmıştır.