Yalnızlık Meskeni, şehrin kalabalığında kendi yalnızlığını arayan bir kalbin izlerini taşıyor. Modern hayatın içinde kaybolmuş bir sesin, gelenekle kurduğu bağı ve manevi arayışını anlatıyor. 'İnsan kaptansız bir gemide seyahat eder gibi hisseder bazen kendini. Nereye gittiğini bilmeden savrulup durur öylece...' İlk kitabında Barış Papağan, gündelik yaşamın sıradan detaylarından yola çıkarak, insanın en temel duygularına dokunuyor. Kimi zaman bir sokak lambasının altında, kimi zaman boş bir evin penceresinde, bazen de göçmen kuşların kanat seslerinde yankılanan şiirler bunlar. 'Semada uçuşan göçmen kuşlara nicedir imrenirim, Özgürlük, hürriyet timsalleridir her birisi..' Her dizede yalnızlığın, umudun ve hasretin farklı tonlarını bulacaksınız. Belki de kendi hikayenizden izler... 'Ne bir özel meskenim mevcut, Ne de süslü püslü bir düşüm, Yalnızım işte, Geceden gündüzden yalnız.' Sade bir dil ve içten bir söyleyişle kaleme alınan bu şiirler, okuyucusuna samimi bir sohbet vadediyor.