“İsteğini yerine getiriyorum. Bizi sevdiğinden çok kendisini sevdiğimiz kadının egemenliğinin, basiret kurallarını bize her zaman unutturmasındadır. Biz, sizin alınlarınızda bir kırışık belirdiğini görmemek ve en ufak bir ret cevabıyla kederlenen dudaklarınızdaki somurtkan anlamı silmek için harikalar yaratarak mesafeleri aşar, kanımızı döker, geleceği ayaklar altına alırız. Bugün de mazimi öğrenmek istiyorsun, al, işte onu sana veriyorum. Yalnız şunu bilmelisin ki Natalie: 'Senin bu isteğine boyun eğerken bazı dokunulmaması gereken hatıraları ezip geçmem gerekti.
Fakat bazen içimi mutlulukla dolduran o ansızın ve uzun hayallerden şüphelenmenin yeri olmalı mı? Sessizlik anlarında sende beliren o eşsiz sevilen kadın öfkesi neden?' Hem nedenlerini sormadan da yaratılışımın zıtlıklarıyla oynayamaz mıydın sanki? Yoksa bağışlanmak için benim sırlarımın öğrenilmesini gerekli kılan sırların mı var senin de? Her neyse, işte çözmüş bulunuyorsun o sırları; hem sonra, belki de daha iyi olacak her şeyi öğrenmen: Evet, bir hayalet hakim benim hayatıma, en ufak bir sözle, belli belirsiz şekilde biçimleniveriyor, kendiliğinden çırpınıp duruyor üstümde.
Ruhumun derinliklerinde, sakin havada görülen ve fırtınanın dalgalarıyla parça parça kumsala atılmış deniz mahsulleri gibi nice büyük anılar var. Düşüncelerimi açıklamak için gösterdiğim çaba, birdenbire uyandıkları zaman bana acı çektiren bu eski coşkuları da içinde taşıyacaktır belki; ama bu iç döküşte seni kıracak taşkınlıklar olursa, beni çok sıkıştırdığın için isteğine uyduğumu aklına getir; isteğini yerine getirdiğim için beni cezalandırmayacaksın değil mi? Bana olan sevginin, sana içimi açtıktan sonra bir kat daha artmasını isterdim. Akşama görüşmek dileğiyle.”
