Erkek: Balıkçı. Denizden ve balıklardan anlıyor. Kadını “Morina balığı gibi gu¨zelsin” diyerek seviyor. Kendi kendini yetiştirmiş biri. Kadın: Felsefeci. Leibniz, Kant, Hegel ve Heidegger okuyor. Aptal erkekleri bir bakışta anlıyor. Dul. Gözlu¨klu¨. Evlenirler. Her şey çok gu¨zeldir. Erkek balığa çıkmakta, kadın istekle onu beklemektedir. Birbirlerine anlatacakları hikâyeleri ve dinleme istekleri vardır...
Zamanla bu¨yu¨ bozulur...
Tutku önce suskunluğa/saygıya sonra da sabra dönu¨şu¨r. Ayrılmaya karar verirler ve bu haberi iletmek için dostlarını bir veda yemeğine çağırırlar. Ne var ki konuklardan her biri tıpkı Boccaccio’nun Decameron’undaki gibi bir hikâye/masal anlatmaya başlarlar. Anlatılan her gerçekçi, karamsar hikâye ayrılma isteklerini gu¨çlendirir. Sıcak ve gönu¨l okşayıcı masallar ise birbirlerine yakınlaştırır. Gecenin gu¨zelleştirdiği masallar sabaha karşı olağanu¨stu¨ bir biçime dönu¨şu¨r. Herkes gittikten sonra Kadın “Gerçekte bizde eksik olan, birlikte oturacağımız sözcu¨klerden yapılmış bir evdi” der. Erkek “Gu¨ndelik yaşamın balçığına gömu¨lmu¨ş iki sazan balığını andırıyorduk” diye cevap verir. “Bundan böyle dağdan kopup gelen sel sularında yan yana titreşen iki alabalık gibi olacağız.” Konukların anlattığı hikâye ve masallardaki temalar klasik: Aşk, ayrılık, intikam, ihanet, acı, suskunluk...
Veda Yemeği’ndeki fark: Tournier’nin insanın bilinmezliklerinde gezerken gösterdiği cesaret, humor ve kışkırtıcılık.
