Almanya’da Nazilerin 1933 yılında iktidara gelmesi, Irmgard Keun’un Weimar döneminde başlayan parlak edebi kariyerine ağır bir darbe indirmişti. Yapıtlarındaki özgüvenli ve bağımsız kadın portrelerinden hiç hazzetmeyen Naziler, onu kara listeye almakta gecikmedi. Kitapları yasaklanıp imha edildi. Uğradığı maddi kayıplar yüzünden Gestapo’ya dava açma girişimi sonuçsuz kalınca, çareyi ülkesini terk etmekte buldu. Keun 1938 tarihli bu romanında, kendisinin de sürgünde geçirdiği İkinci Dünya Savaşı öncesi dönemi, on yaşındaki Kully’nin gözünden anlatır. Bu başına buyruk küçük kızın masumiyetinden damıtılan gözlemler, dönemin gerilimli atmosferini biraz olsun yumuşatır. Kully, muhalif yazar babası ve annesiyle birlikte Almanya’dan ayrılmak zorunda kalmıştır. Vizelerinin süresi doldukça bulundukları ülkeyi terk eden aile, savaşın gölgesindeki Avrupa’da beş parasız dolaşır durur. Sınırlar, bir varış noktası olmayan bu yolculuk hikâyesinin ana izleğini oluşturur: Ülkeleri birbirinden ayıran sınırların yanı sıra Kully ve ailesini istedikleri hayatı yaşamaktan alıkoyan sınırlayıcı durumlar… Karınları aç olsa da lüks otellerde kalıp, ellerine geçen parayı pahalı restoranlarda harcarlar. Faturayı ödeyemedikleri için otellerde mahsur kalırlar. Kully’nin yayıncılarını ve tanıdıklarını sürekli para için sıkıştıran içkiye düşkün babası, Keun’un sürgünde olduğu dönemde romantik bir ilişki yaşadığı Avusturyalı yazar Joseph Roth’tan izler taşır.
