Yıldız Sineması Destanı

“Defne fidanı, böğürtlenler, erikler, kirazlar diktim. Kamyonlarca kokuşmuş kıyafet, cam, fayans, eski film şeritleri her türlü çöpün atıldığı yerin gönüllü çöpçüsü oldum. Her yan tertemizdi. Kirlettiniz. Önce mahalleli ne isterse onu yapacağız diyorsunuz, oto park yapmaya kalkıyorsunuz.

” Geçen yıllarda yolu genişletmek bahanesiyle ağaçlar budanmış, makicikler, çalı çırpı yeşillikler yok edilmişti. Ama yine bahçede ağaçlar fışkın filiz vermiş eskisinden daha gür neşeli çıkmıştı ortaya.  Yenilmedim bir daha gelin demişti adeta.

Bu dördüncü arazi kurtarma harekatımızdı. En zoru uğraştıranı da bu Yıldız Sineması saldırısı olmuştu. Sinemalarda ne çok anımız vardı. Yazlık kışlık sinemada localar, renkli renksiz filmler, dünya sineması, çekirdek çıtlatmalar, sevgili bekleyişi, o gün çalınan müzikler, ömür boyu unutulmayıp ölene dek ruhunda, bilincinde tüter durur.. Cuma akşamı yeni filmler gelirdi. Yoklama yapardık kim gelmedi diye.