Türkiye’nin yakın tarihi farklı göçmenlik halleriyle doludur. Göçün günümüz Türkiye’sinin kurucu bir boyutu olması, araştırmacıların hane göçüne odaklandığı araştırma gündemlerini ortaya çıkarmıştır. Peki ya bireysel göçler? Çocuk ve genç erkek göçleri, en yoksul hanelerde aileleri bölen geçim derdi göçleri? vb.
Yoksulluğu Bölüşmek göçün şimdiye kadar kapsamlı olarak ele alınmamış özel bir türünü inceliyor: Bekar odası modelinde işleyen mevsimlik emek göçü ya da bireysel varoluşuyla şehri zorlayan gurbetçi erkek tipi. İstanbul’un tarihî Süleymaniye Bölgesi’nin ucuz ve bakımsız bekar odalarında barınan, hanelerinin geçimi için çocuk yaşlarda enformel emek piyasalarına dâhil olan Anadolu’nun farklı yerlerinden göçen insanların öyküsü.
Kitapta bir yandan slum özellikleri gösteren bir bölgenin sosyo-mekânsal durumu ele alınırken, diğer yandan bu göçmenlerin marjinallik araştırmalarındaki göçmenlerden farklılıkları inceleniyor. Yazarlar bekâr odası sakini göçmende eski dönemin nostaljik gurbetçi tipinin beklenmedik sürdürme, göze batmadan tutunabilme çabalarını incelemekte. Bir erkek yatakhane bölgesinin veya gurbetçi yatağının sosyolojik arkaplanını yoksulluk ve göçmenlik denklemi içinde sorunsallaştırıyor. Kitap aynı zamanda bu tarihî koruma bölgesindeki kentsel dönüşüm faaliyetleri koşullarındaki bekar odası sakinlerinin tarihsel ve güncel yaşam stratejilerini analiz ediyor.
Yoksulluğu Bölüşmek göç, şehir ve toplumsal cinsiyet tartışmalarına bilinen ama unutulmaya terk edilen bir toplumsal hayat dünyasının içinden bakmaya çalışıyor. Uzun dönemli bir saha çalışmasının sonuçlarını berrak ve açık bir tartışmayla ilgilerinin dikkatine sunuyor.
