Önceden beri var olan ve teknoloji kullanımı şeklinde başlayan dijitalleşme, kurumların teknolojiye dayalı olarak iş stratejilerinde köklü değişiklik yapmasına evrilmiş, prosedürlerin, rollerin ve iş yapış biçimlerinin yenilenmesini içeren “dijital dönüşüm” adlı süreç hâlini almıştır. Dijital dönüşüm teknolojinin bir uygulamasını değil uygulamaların dönüşüm teknolojisini tanımlar hâle gelmiştir. Yükseköğretimin farklı misyonlarından kaynaklanan çeşitlilik hem alanyazında hem de uygulamalarda dijital dönüşüm çalışmalarına farklı bakış açılarının doğmasına neden olmuştur. Üniversitelerin bir kısmının sadece teknik olarak akıllı kampüs yaklaşımı ile kampüste nesnelerin internetinin (IoT) kullanımı gibi uygulamalara odaklandığı; bir kısmının ise sadece çevrim içi öğrenme, uzaktan eğitim, eğitimde sanal gerçeklik gibi sınıf içi ve sınıf dışı teknoloji kullanımına dayalı uygulamaları öne çıkardığı görülmektedir. Yükseköğretimde dijital dönüşüme yönetim perspektifi ile yaklaşan anlayış ise iş analitiklerinin öğrenme ve yönetim süreçlerine yansımalarını öne çıkarmış ve bu kapsamda yapay zekâya dayalı karar destek sistemleri üzerinde durmuştur. Öte yandan bazı çalışmalar ise öğrenci ve öğretmenlere verilen hizmetler kapsamında çevrim içi başvuru, belge doğrulama, burs ve kulüp gibi hizmetlerin erişilebilirliğini artırmak üzere hazırlanan sistemleri dijital dönüşüm olarak ele almıştır. “Dijitalleşme ve Dönüşüm”, “Yükseköğretimde Dijital Beceriler”, “Araştırma Süreçlerinde Dijital Dönüşüm”, “Yönetim Süreçlerinde Dijital Dönüşüm” ve “Öğrenme Süreçlerinde Dijital Dönüşüm” şeklindeki modüller içerisinde toplam 17 bölümden oluşan bu kitapta, yükseköğretimdeki dijital dönüşüm yaklaşımlarını içeren bilimsel çalışmalar bütüncül olarak harmanlanmış ve bu alanda yapılmış farklı uygulamalar ve sonuçları paylaşılmıştır.
