Yüzleşme

Her insanın hayatta bir dert ortağı vardır… Annesi, babası, kardeşleri, arkadaşları… Acılarını paylaşır, gözyaşlarını siler ve umut olurlar…

Peki siz hiç, yüreğiyle dertleşen, yalnızlıkla dost olan, ağladığını sadece yastığın ve yorganın bildiği insan gördünüz mü?

23 yaşına kadar annesini ölü olarak bilen, babası tarafından hayatın soğuk dehlizlerine terkedilen, bir kap öğlen yemeği için üvey annesinin her istediğini yapmak zorunda olan çocuk tanıdınız mı?

Üzerindeki elbisesi bile kendisinin olmayan, anne sevgisi ve baba şefkatinin ne olduğunu bilmeyen, tutunduğu dallar bir bir kırılan, çaldığı kapılar yüzüne kapanan bir çocuk duydunuz mu?
Hayatın tüm yüklerini çocuk omuzlarıyla taşıyan, özgürlüğü 20 yaşında tadan, aile kavramını 25 yaşında keşfeden bir delikanlı tanıdınız mı?

İşte bu hikaye, yanlış bir aile tutumu sonucu, sistemin çarkları arasında, sesini sadece yüreğine duyurabilen, bazen iyi insanlarla karşılaşan ama hep “Yurt Çocuğu” diyerek mesafe konan, ezilen, horlanan, itilip kakılan, buna rağmen inatla ve azimle hayata tutunup başarılı olan bir gencin hikayesi…