Tarih boyunca nice aşkların yaşandığı bu topraklarda kim bilir ne umutlarla dünyaya gelir çocuklar.
Ne büyük aşklarla kurulur yuvalar, ayaklar yere basmaz mutluluktan Baba olunduğu gün.
Tüm bunlar yaşanırken bir bakarsınız ki ne basit nedenlerle dağılır yuvalar.
Geride kalan boynu bükük çocuklar, evladına hasret bırakılan Babaların yaşadığı nice dramlara şahit olursunuz.
Babalar nedense hep duygusuz robotlar sayılır, cinsiyetçi algıların kemikleştiği toplumlarda…
Evlat sadece Annenin sayılır bu toplumlar ve yasalarınca.
Evladından koparılan, telefonda sesini bile duymaktan mahrum bırakılan bir Baba'nın çektiği acıyı,gözyaşlarıyla ıslanmış yastığını kim, nereden bilebilir, Anlatsan kimse duymaz, görmez, görmek istemez. Ne yapsa, ne olsa “kadın haklıdır” der toplum ve yasalar. Üç maymun olmuştur adeta herkes… Bu dram sadece izlenir.
“Erkektir, kim bilir ne yapmıştır. Oh olsun” denir, geçilir.
"Zamansız Ayrılık" isimli şiir kitabında Ercan Baş'ın boşandığı eşe, hasret bırakılan oğula duygularıyla, şiirleriyle yürekten seslenişini, o sesleniş içinde kırgınlık, sitem, pişmanlık, isyan, özlem en önemlisi bitmeyen AŞK’ı, tükenmeyen Sevgi’yi hissedecek, yüreğinin sesini duyacaksınız.
Zaten yürekten yazılırmış tüm şiirler…
Şiirleri okudukça o robot sandığınız Babaların nasıl duygusal varlıklar olduğunu anlayacak ve diyeceksiniz ki…
Neden Tüketilir Ki Böyle Büyük Sevgiler?
Neden Yıkılır Binbir Hayalle Kurulmuş Yuvalar?
Neden Yok Yere Parçalanır Aileler?
Neden Babasız Bırakılır Çocuklar?
Neden Çocuksuz Bırakılır Babalar?
